Ik
zag een heel verdrietig traantje
het druppelde zacht op mijn
papier
en een lach dat zacht fluisterde
kom jij maar eventjes
hier
Dan zal ik je voorzichtig drogen
want verdriet daar
kan ik niet tegen
ach, het geeft niet, zei het traantje
maar
net speelde ik nog in de regen
Ik vond daarin zoveel leuke
spetters
en bijna waren we allen gelijk
de lach en de traan
werden vriendjes
en voelden zich de koning te rijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten