September, zonder ongelukken,

Brengt ons twee mooie warme stukken.

In 't eerste doet de zon nog veel;

Het tweede is toch het mooiste deel.

Daartussen is een overgang,

Die duurt gewoonlijk niet zo lang.

Dan komen dampen en regen aan;

De mensen zeggen: "het is gedaan,"

Zij zien de schijn voor 't wezen, maar

Vergissen zich schier ieder jaar.

Wat zeven en twintig ons steeds bracht

Is volle rijpe zomerpracht.

De morgen mag wat dauw verstrekken,

De zon heeft kracht dit op te trekken.

Des daags zijn de contouren teer,

Van wege vocht in d'atmosfeer.

Gaat ge per fiets, geen wind geeft remming;

Er heerst een milde avondstemming.

Natuur is als een bruid vermoeid;

De piepers worden droog gerooid.

(P. de Haas)